Folëm butësisht, se ç’ka diçka n’sytë e tu
Mos u zhyt n’pikëllim dhe t’lutem mos kaj
E di qysh nihësh përmrena, jâm kânë atypari
Diçka po ndërron përmrena teje dhe a s’pe din a?
[Refreni]
Mos m’kaj sonte, hala t’du, zemër
Edhe mos m’kaj sonte
Mos m’kaj sonte, ka parajsë mbi ty, zemër
Edhe mos m’kaj sonte
Në Kuran, në vargun 33:40, Muhamedi quhet vula e profetëve, apo i fundit i profetëve.
“ai [Muhamedi] është I Dërguari i Allahut dhe vula e [apo i fundmi i] profetëve”
Ju ftoj t’i konsultoni të gjitha përkthimet e Kuranit në të cilat keni qasje. P.sh. te
Tani nëse e shikojmë fjalën vulë në fjalorin e gjuhës shqipe, kemi:
Mjet… për të dëshmuar vërtetësinë…
Nëse e shikojmë fjalën seal në fjalorët anglisht-anglisht kemi:
stemë, figurë, simbol, fjalë, shkronjë etj. që përdoret si vërtetim (attestation) apo dëshmi e autenticitetit.
Vazhdoni leximin
Vepro qetësisht n’pikë t’zhurmës e t’nxitimit,
edhe kujtoje se çfarë paqe mundet me pasë n’qetësi.
Aq sa âsht e mundun, pa u dorëzu,
mbaj raporte t’mira me krejt personat.
Fole t’vërtetën tânde qetë e qartë;
edhe dëgjoji të tjerët,
bile edhe t’pakthjelltit dhe t’padijshmit;
edhe ata e kanë tregimin e vet.
Zogjtë tu fluturu n’naltsi
Pe din qysh po nihna
Dielli n’qiell
Pe din qysh po nihna
Flladi tu kalu
Pe din qysh po nihna
Âsht agim i ri
Âsht ditë e re
Âsht jetë e re
Për mu
Edhe po nihna mirë
Po nihna mirë
Du du du du-du du du
Du du du du du-du du du
Do legjenda kallzohën
Do kthehën n’pluhun apo n’ar
Amâ mu ki me m’kujtu
Me m’kujtu me shekuj
Dhe veç ni gabim
Ka me mjaftu
Kena me hi n’histori
Me m’kujtu me shekuj
Hej, hej, hej
Me m’kujtu me shekuj
Diagrami i mëposhtëm është një vëzhgim i relacioneve të mundshme ndërmjet guximit dhe vetëdijes së njeriut. Së pari, vëreni se vetëdija nuk mund të jetë më e madhe se guximi. Me fjalë të tjera, guximi është kusht i nevojshëm (por jo i mjaftueshëm) për ngritje të vetëdijes. Pa rritje të guximit, nuk ka ngritje të vetëdijes. Por e kundërta nuk vlen patjetër. Pra, mund të rritet guximi, por jo domosdo vetëdija. Prandaj është vija e ndërprerë që e cakton kufirin e sipërm ku mund të jenë njerëzit.
Vazhdoni leximin
Kur gjanat shkojnë keq siç kanë me shku kaniherë,
Kur rruga nëpër t’cilën po mundohesh t’dokët krejt përpjetëze,
Kur fondet jân t’ulëta e borxhet t’nalta
E don me keshë, amâ t’duhët me psherëti,
Kur përpjekja po të shtyp ngapak,
Pusho nëse t’duhet, po mos hiq dorë.
Çaji m’u ka ftofë, athu pse
Hiç s’jâm çu pi shtratit
Shiu i mëngjesit ma turbullon dritaren
Edhe hiç s’po muj me pa
Edhe t’kisha mujtë, kish me kânë krejt gri
Amâ fotografia jote n’mur
Ma kujton se s’âsht qaq keq
S’âsht qaq keq
Nëse s’don me m’pa…
Jâm rrotullu plot 180 shkallë, çmenduri
Tu menu çfare jâm kânë
A m’ka ndryshu thymja e zemrës? Nashta
Ama kqyr ku përfundova
Jâm super tashmâ
Pra eca tutje, âsht e frikshme
S’jâm hiç aty ku m’ke lânë, pra
T’thrras kur m’duhesh, zemra po m’digjet
Ti m’vjen, m’vjen, egër e ma egër
Kur m’vjen, ami krejt çka m’duhen
Ama ni jetë të tanë me premtime e ni botë ândrrash
Fole gjuhën e dashnisë si me pasë ditë kuptimin e saj
Dhe s’mun me kânë gabim
Merrma zemrën edhe forcoma, loçkë
