N’këtë det t’thellë t’dashnisë
ata që jân mësu me udhën e dashnisë
u fundosën e me ujë s’u përlynë
Tanë natën p’e ushqej këtë shpresë
se flladi i agimit
me porosinë e dashunu’sve
ka m’i gëzu dashunu’sit
n’lëndinën e pikturume
Nëse ajo bukuri e Shirazit
ma kish marrë zemrën n’dorë
për tâ e kisha dhânë Samarkandin e Bukharën
Djalosh, bjerma venën që ka mbetë
Se n’Kopshtin e Parajsës
Kot ki me lypë buzën e burimit t’Roknabadit
Dhe harqet e Mosellës ku gërshetohen trëndafilat
