“Zgjoi” na zgjoi

(Vështrim për filmin “Zgjoi”)

Ky tregim flet përmes mungesave. Mungesa që janë pasojë e krimeve në Kosovë. Një burrë që s’i dihet fati – mungon në një familje. Kjo ka pasoja katastrofale. Duhet riorganizim i familjes nga themeli. Ky riorganizim duhet edhe në nivel të bindjeve e traditave. Fati në fatkeqësi.
Filmi ia ka dalë me prodhu tregim të thjeshtë, autentik, të kapshëm për çdo njeri në botë, dhe shumë interesant. Pronari i marketit nga Shqipëria tregon se dikush “i jashtëm” ndihmon për me lehtësu transformimin e brendshëm.

Triplet i begatshëm shqiptaro-spanjoll

(Vështrim për romanin “Spanjës me dashuri” nga Elvi Sidheri)
Librin “Spanjës me dashuri” ma dhuroi Elvi në një takim miqësor kur ia dhurova “Siç mendon njeriu”, librin e parë që e kam përkthyer e që është botuar nga Pema. Nisa ta lexoj posa m’u dha rasti. Isha tu e lexu në ndërkohë edhe librin e Gandit “Jeta ime” (po nga Pema), por ky libër ishte roman tërheqës dhe e kreva më shpejt.

Rrushe: serial i thellë vetëdijesues me episode torturuese

Serialin Rrushe ia nisa me kqyrë spontanisht me familje. Nuk kâm pritë vdekje në pothuaj çdo episod. E rândë, por kur hyn në valle…
Megjithatë, përkundër kompresimit të shumë ngjarjeve e vijave, përgjithësisht çdo gjë ishte e arsyeshme. Skenari i përfshin temat kryesore të Kosovës së para-luftës e të pas-luftës, kontinuumin ndërmjet ekstremeve nga profiteri e oportunisti deri te heroi vetëmohues e flijues pa kushte, të gjitha grupmoshat kryesore dhe profesionet e ndershme e të pandershme të shoqërisë.

Cleaning Tools nga Rinon Hoxha

(Vështrim për librin “Cleaning Tools – With the Art of Asking Questions”)

Mosha 40-vjeçare përmendet si moshë e pjekurimit në Kuran (46:15). Edhe Napoleon Hill në kërkimin e vet mbi njëzet-vjeçar me një mostër prej qindra njerëzish të suksesshëm të kohës së vet ka arritë te përfundimi se para kësaj moshe njeriu nuk mund të arrijë sukses të vërtetë.
Rinoni, në moshën 40-vjeçare na vjen me një libër që, vetë thotë, ma në fund është në nivelin e duhur. Megjithëse i kam rezervat e mija për disa pjesë, pajtohem me te.

“Ëndrra e Anës”, romani terapeutik

(Vështrim për romanin e Teuta Haxhimusa-Çerkinit)

Teutën e kam njoftë si menaxhere të Burimeve Njerëzore në kompaninë ku punoj (Cacttus). Madhështia e shpirtit të saj të bjen në sy që në takimin e parë, e mandej zbulohet gjithnjë e më shumë në çdo ndërveprim që mund ta kesh me të.

Ajo ma pati dërgu një version të romanit në vigjilje të botimit, por kur e shfletova dhe e pashë se ishte për luftën, i thashë se s’mund ta lexoj. Kisha ende trauma dhe më nevojitej ende një distancë kohore. Në ndërkohë, miku tjetër, Aziz Mustafa ma pati dërgu librin e tij “Mos e harro Japoninë, Suzanë”, dhe aty u ballafaqova me situata shumë të vështira të krye-personazhit, dhe kështu natyrshëm e kalova atë frikë të përballjes. Tani ndihesha gati me lexu librin e Teutës, m’u përballë me traumat e të shkuarës së afërt, megjithëse kanë kalu mbi 20 vjet tanimë.

Kokteji i etno-psikologjive të largëta

(Për romanin “Mos e harro Japoninë, Suzanë” të Aziz Mustafës)

Autori e nis rrëfimin me një dramë të rëndë që ia kërcënon jetën krye-personazhit. Leonardi shqiptar është mjek specialist që ka lidhje të ndikimit edhe deri në mjekësinë e përparuar turke por kjo natyrisht nuk është mbi caktimin e Zotit: nganjëherë njeriut i vjen sëmundje e pashërueshme, edhe kur ai është mjek – një mit i thyer në psikikën e lexuesit.