Zogjtë tu fluturu n’naltsi
Pe din qysh po nihna
Dielli n’qiell
Pe din qysh po nihna
Flladi tu kalu
Pe din qysh po nihna
Âsht agim i ri
Âsht ditë e re
Âsht jetë e re
Për mu
Edhe po nihna mirë
Po nihna mirë
Shekujt (Fall Out Boy: Centuries)
Du du du du-du du du
Du du du du du-du du du
Do legjenda kallzohën
Do kthehën n’pluhun apo n’ar
Amâ mu ki me m’kujtu
Me m’kujtu me shekuj
Dhe veç ni gabim
Ka me mjaftu
Kena me hi n’histori
Me m’kujtu me shekuj
Hej, hej, hej
Me m’kujtu me shekuj
Vetëdija dhe guximi
Diagrami i mëposhtëm është një vëzhgim i relacioneve të mundshme ndërmjet guximit dhe vetëdijes së njeriut. Së pari, vëreni se vetëdija nuk mund të jetë më e madhe se guximi. Me fjalë të tjera, guximi është kusht i nevojshëm (por jo i mjaftueshëm) për ngritje të vetëdijes. Pa rritje të guximit, nuk ka ngritje të vetëdijes. Por e kundërta nuk vlen patjetër. Pra, mund të rritet guximi, por jo domosdo vetëdija. Prandaj është vija e ndërprerë që e cakton kufirin e sipërm ku mund të jenë njerëzit.
Vazhdoni leximin
Mos hiq dorë (John Greenleaf Whittier: Don’t Quit)
Kur gjanat shkojnë keq siç kanë me shku kaniherë,
Kur rruga nëpër t’cilën po mundohesh t’dokët krejt përpjetëze,
Kur fondet jân t’ulëta e borxhet t’nalta
E don me keshë, amâ t’duhët me psherëti,
Kur përpjekja po të shtyp ngapak,
Pusho nëse t’duhet, po mos hiq dorë.
Falemnderit (Dido: Thank You)
Çaji m’u ka ftofë, athu pse
Hiç s’jâm çu pi shtratit
Shiu i mëngjesit ma turbullon dritaren
Edhe hiç s’po muj me pa
Edhe t’kisha mujtë, kish me kânë krejt gri
Amâ fotografia jote n’mur
Ma kujton se s’âsht qaq keq
S’âsht qaq keq
Mos ia nis tash (Dua Lipa: Don’t Start Now)
Nëse s’don me m’pa…
Jâm rrotullu plot 180 shkallë, çmenduri
Tu menu çfare jâm kânë
A m’ka ndryshu thymja e zemrës? Nashta
Ama kqyr ku përfundova
Jâm super tashmâ
Pra eca tutje, âsht e frikshme
S’jâm hiç aty ku m’ke lânë, pra
Ma i miri (Tina Turner: The Best)
T’thrras kur m’duhesh, zemra po m’digjet
Ti m’vjen, m’vjen, egër e ma egër
Kur m’vjen, ami krejt çka m’duhen
Ama ni jetë të tanë me premtime e ni botë ândrrash
Fole gjuhën e dashnisë si me pasë ditë kuptimin e saj
Dhe s’mun me kânë gabim
Merrma zemrën edhe forcoma, loçkë
Besimtar (Imagine Dragons: Believer)
S’pari t’parat:
Kom m’i thânë krejt fjalët mrena kokës tem’
Jâm mushë zemërim e jâm lodhë
Me mënyrën qysh jân kânë gjanat, u-uh
Me mënyrën qysh jân kânë gjanat, u-uh
S’dyti t’dytat:
As mos t’shkojë menja me m’kallzu
se çka menon ti se çka kisha mujtë me kânë unë
Une jâm ai që âsht te velat, u-uh
Une jâm padroni i detit tem, u-uh
Ferri m’pret (The Heavy Horses: Hell Awaits)
Minxi dola prej pyjeve mas muzgut
Qull me shi t’purpurtë prej majës s’kresë deri n’maje t’gishtave
E thera krejt shpyrtin tonë e s’pata hiç mëshirë
Hiç s’po ma nin se ku ka me m’u dashtë me shku
Shijoje udhëtimin (Morcheeba: Enjoy the Ride)
I mshelën portat n’perëndim t’dillit
Mâ s’munësh me dalë
Munësh me pa pamjen e madhe
M’i ra n’fije për çka âsht fjala
Je i hapun për horizontin
S’ki me dashtë m’u kthy n’shpi
Në ni kopsht plot engjëj
S’ki me kânë kurrë vetë
